Het is de namiddag
van 8 februari, een paar uur voor de vergadering van de rayonhoofden. Een
redactiestagiaire van Pauw & Witteman zoekt contact met ons. Ze wil meer
informatie over ons initiatief. Even later spreekt ze met onze persvoorlichter.
Wie, wat, hoe en waarom. Kortom de bekende vragen. Daarnaast een heel
belangrijke: "Zijn er ook bekende Nederlanders die jullie comité
steunen?". We begrijpen de
vraag, bekende namen scoren. Ons antwoord is duidelijk. We geven natuurlijk geen informatie
over personen die net als wij tegen de elfsteden-hype zijn. Desondanks vraagt ze of wij 's avonds om tien uur
in Amstelredam kunnen zijn. Ze bereiden een uitzending voor die geheel over de
tocht gaat. Er zijn twee scenario's: deze gaat door, of hij gaat niet door. Dit
als tijdens de persconferentie blijkt dat de ijs-blokhoofden besluiten dat de
waanzinnigenrit er niet komt. Afgesproken wordt dat er in de vooravond weer
contact zal zijn.
Rond kwart over
zeven, nog voor het verlossende woord uit het noorden, komt het bericht dat we
de uitzending niet zullen halen. Het ziet er naar uit dat de schaatsexpeditie
niet doorgaat. Jeroen en Paul gaan nog wel over schaatsen babbelen, maar niet
de hele uitzending. Om acht uur zien we het verlossende woord uitgesproken worden op
televisie.
Onze verbazing is dan ook groot dat het late-avond-programma
helemaal volzit met mensen die 'het niet doorgaan' nog maar eens herkauwen. We
hadden even de hoop dat er één programma het lef zou hebben om ook eens een
tegengeluid te laten horen. Een verschillig geluid in een VARA-programma
zogezegd. Als er weer eens massahysterie ontstaat over een elfgemeentenrit in
Friesland, en Pauw en Witteman nog bestaat, hopen we dat zij (of de redactie)
méér lef hebben dan dit jaar. Nu hobbelden ze achter de mediahype aan als
laffe, tandenloze schoothondjes. En of de kijkers nu zaten te wachten op drie avonden lang hetzelfde programma?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten